Prolog.

"Gdyby skrzydła miłości istniały, już dawno z wielkim bólem w sercu odleciałabym daleko od zakazanego owocu, którym jesteś Ty..."

Thirty Seconds To Mars – End Of All Days.

- Jak tylko załatwię parę spraw na mieście to pójdziemy na pizzę i spędzimy razem wieczór. Nie gniewaj się słonko. - powiedziała wysoka brunetka w średnim wieku do małej dziewczynki, szykując się przy tym do wyjścia.

- Ale mamo... dziś są moje urodziny.. nie wychodź nigdzie, zostań w domu. - dziewczynka spojrzała się na mamę ze smutnym wyrazem twarzy. Była przyzwyczajona do tego, iż jej rodzicielka była ciągle zapracowana, jednak nie potrafiła znieść faktu, że ta praca jest ważniejsza od niej samej. Kobieta spojrzała się na blondynkę, po czym podeszła do niej i przykucnęła, chwytając jej małe rączki.

-Skarbie, obiecuję ci, że te urodziny spędzimy w dwójkę. Dziś zostaniesz z ciocią Beatrice. Pójdziecie razem na lody i na plac zbaw. Co ty na to? – córka spojrzała się na nią smutno brązowymi tęczówkami i przytaknęła po chwili główką. Brunetka wstała, poprawiła się po raz ostatni i zabrała z łóżka swoją czerwoną skórzaną torebkę oraz czarną teczkę z dokumentami, po czym wyszła z sypialni, zostawiając tam samą blondyneczkę…

§

To był ostatni raz, gdy widziałam swoją rodzicielkę żywą. Dwie godziny po opuszczeniu przez nią domu, ciocia Beatrice, a zarazem starsza siostra mojej mamy, dostała telefon od policji z przykrą wiadomością, iż moja mama została postrzelona w strzelaninie w centrum miasta Hannover. Ponieważ, że ciocia nie chciała mi robić jeszcze większej przykrości w dniu moich siódmych urodzin, powiedziała mi o tym dwa dni po, wcześniej tłumacząc jej nieobecność, że mama pojechała do babci, gdyż kobiecina źle się czuje. Szczerze powiedziawszy, nie miało to dla mnie znaczenia, czy powiedziałaby mi o tym w urodziny, tydzień po, czy też miesiąc. Wiadomo było, że przeżyłabym to z takim samym ogromnym bólem w sercu. Tak naprawdę miałam tylko ją. Ojciec odszedł od mamy, gdy miałam dwa latka, więc nawet go nie pamiętam i nigdy go nie potrzebowałam. Moja mama była na prawdę piękną kobietą; wysoka, szczupła brunetka o dużych czekoladowych oczach, które po niej odziedziczyłam, oraz pełne malinowe usta. Ale była też kobietą sukcesu, przez co często nie było jej w domu i zamiast niej zajmowała się mną jej starsza siostra, Beatrice. Jednak zawsze wiedziała czego chce i dążyła do celu. Chciała zapewnić mi w przyszłości wysoki dobrobyt, nie chciała by czegoś mi brakowało, a jednak.. Brakowało mi jej obecności w domu, przy mnie. Mimo, że nie zajmowała się mną zbyt często, to wolne chwile próbowała poświęcić tylko dla mnie. Pamiętam jak leżałyśmy w salonie na sofie przy rozpalonym kominku, piłyśmy gorącą czekoladę z bitą śmietaną i karmelem, oglądając przy tym bajkę „Śpiąca Królewna”, lub gdy przesiadywałyśmy słoneczne dni w ogrodzie i malowałyśmy farbkami na białych kartkach technicznych różne obrazki. Tego nigdy nie zapomnę. Nie zapomnę jej delikatnych rysy twarzy, anielskiego głosu, podczas śpiewania mi kołysanek, jej słodkiego zapachu… Nie zapomnę…